در دوران پرملال و عصر آشفته ای به سر می بریم.ایران به کانون منازعات در حیطه ی قدرت دوران بحرانی را تجربه می کند.
عصری پر از تحولات و نوسانات،نوساناتی در عرصه ی ت ،اقتصاد تا فرهنگ و اخلاق.
معیارها بسرعت عوض می شوند .امر مبتذل از امر اخلاقی قابل تفکیک نیست و انسان به نوعی انفعال اخلاقی رسیده است.وقتی آدمی هر صبج ،با رخدادهای دلخراش مواجه می شود و تجارب زیسته ی ناخرسندی را درک می کند ،دچار انسجام معنایی و استیصال می گردد.تمامی ذهنیت ها آشفته اند.
آشفته بازاری بی در و پیکر که به نظر حساب شده و هدفمند به نفع عده ای رونق یافته است.عده ای اندک ،اما برجسته که با توهم جاودانگی بسر می برند.
"مای" زبان ت مولود مرگ صداهای دیگر شده است و فراموش کرده که " ما"ی واقعی (مردم) چگونه در بزنگاه انتخابات شهروندان شریف لقب گرفتند.
مرگ دیگر صداها برابری می کند با غیاب امکان های گفنگو و ناامنی عرصه ی اندیشه ورزی."ما"ی واقعی به دنبال سهم خواهی آمده اند.آنان در زیر موج احساسی فضای مجازی همصداتر گردیده و مطالبه گری را در دنیای واقعی آغاز نموده اند.نمی توان آنها را دیگر ندید
آنان آیینه تمام نمای واقعیت زمخت فقر و فاصله ی طبقاتی اند.
مطالبات اقتصادی مردم معطوف به مدیریت و کارکردهای عام جامعه می باشد.و هشداری به خدایگان قدرت هست که با بی عدالتی ها منغعلانه و سازشکارانه مواجه اند.(اسلاوی ژیژک).
مردم مولفین زنده هستند که می توانند اعتراض کنند و "نه" گویند.نه به تاریخ و فرهنگی که تک گویی را بر مکالمه ترجیح می دهد. نه به صدایی که از آدمی "هیچ" می سازد.دولتمردان هشدار باشند که هر روز به تعداد کسانی که در نقطه تالیف فرار می گیرند ،اضافه می شود. اگر زیست جهان ی از هر امکانی برای شنیدن صدای غیر خودی ها سرباز زند ،منتظر طغیان توده ها باشد.توده هایی گرسنه و فاقد هر گونه منطق در جامعه ای که به انواع مشکلات به وضعیت آنومیکی رسیده است .مشکلاتی چون :اقتصاد افسارگسیخته ،کالایی سازی بی وقفه آموزش و بهداشت ،وجود شکاف طبقاتی زجر آور، مانور تجملات آقازاده ها در ویترین اینستاگرامی،ظهور قارچ گونه ی خانه های اشرافیت ،فساد گسترده و رانت خواری ،نبود شفافیت ی و ناکارآمدی دستگاه قضایی در برخورد با جراِیم یقه سفیدان
به نظر می رسد ارکان ت با بی ملاحظگی و رفتار سرشار از خشونت ، تحقیر و توهین با "مای" مردم برخورد می کند و این تاکتیک رعب آور فقط شکاف بین مردم و دولت را افزایش می دهد.و در اعماق ناخودآگاه جمعی مردم ،دولت به مثابه ی اربابی است که آب و خاک و سرنوشت کشور را به اجبار و ناشایست در اختیار دارد و شوربختاته تر اینکه این ارباب ،خود را "دانای کل" دانسته که تاب و توان هر گونه نقادی را بر نمی تابد.
احزاب و نهادهای ی که قرار بود اعمال اراده ی سوژه های ی را میسر سارند ،عاملی شدند برای کنترل و تحمیق سوژه ها؟
سوژه هایی که در چنین شرایطی با هرگونه کنشگری مدنی یا نگرش متفاوت با جبهه گیری عنادورزی ایدیولوؤژی حاکم مواجه می شوند. و اوضاع زمانی پیچیده تر می گردد که ،چون طبقه حاکمه موجودیت خود را در پیوند ناگسستنی با "نهاد دین" معرفی نموده است،منتقدین با نگرش متقاوت خود،با بر چسب های ضدیت با دین که از سوی فرادستان ی بر آنان به گزاف تحمیل می شود ،در وضعیتی سراسر تاامنی زندگی می کنند.
گویا بزعم فوکو، تز اخلاق معطوف به قدرت باعث شده است که عواطف انسانی قربانی زیاده خواهی ها و جاه طلبی های رجل ی گردند .
این وضعیت تکیه نشینی دولت به باور حاتم قادری، پر دوام نخواهد بود ،زیرا به مدد تکنولوژی زسانه ای پرده ها کنار رفته و واقعیت ها که حکایت از ناکارآمدی ی دارند ، خود جلوه گری می کنند.و انسان های ذره ای شده که فقط به فکر منافع شخصی خود و قبیله ی خویش اند ،دیگر نمی توانند در زیر پوشش منادیان دین و اخلاق پنهان شوند .
و در پایان ، نقل این روایت هشدار دهنده است.
روزی پیکاسو به فاشیستی که از او پرسید :تابلوی گرونیکا کار شماست؟
گفت: خیر ، کار شماست
آری اگر مردم معترض اند و توده ها مشروعیت حاکمیت را زیر سوال برده اند دست پخت خود شماست!!!!
ی ,ها ,اند ,مردم ,ی ,ای ,می کند ,می شود ,که از ,و در ,می گردد
درباره این سایت